Page 40 - revista agaca 153_web
P. 40
40
Especial mocidade
«Síntome orgulloso de cando empezaron os meus
pais e penso continuar traballando e mellorando»
Ismael Díaz, gandeiro de 21 anos de Zas (A Ismael Díaz e Laura Quintáns
séntense felices traballando
Coruña), confesa que, de neno, «escapaba» no campo
ás casas dos veciños que tiñan animais
mentres non os houbo na súa casa. A súa
nai conta que a pesar de que lles gustaba
a agricultura de sempre, ela era costureira
e o pai, albanel.
Hoxe dedícanse ao vacún de carne e
están iniciándose na horticultura.
Se algo destaca nesta familia, asentada no
lugar de Romelle, é o orgullo e o apoio que se
manifestan entre todos. Ismael ten clarísimo que
o campo é a súa vida, aínda que antes de terse que quería estudar un ciclo relacionado con
formado nun Grao Medio de Produción Agrope- este sector», di Laura. «Eu síntome moi orgulloso
cuaria, estudou electromecánica aconsellado do que traballaron os meus pais, e quero conti-
pola súa nai, que non vía un futuro claro no rural. nuar e mellorar», afirma Ismael. Recoñecen que
Hoxe, xa sen dúbidas, está encantada de que o a profesión está degradada socialmente e que
seu fillo se dedique á agrogandería. hai, en xeral, falta de confianza na mocidade que,
coma eles, ansía traballar no que tanto lles gusta
Están a traballar na ampliación dunha nave para e formar unha familia arredor: «Os novos tamén
incrementar a actual cabana, de 36 animais, intro- valemos e formamos equipo para traballar e non
ducindo a variable da mellora xenética. Ademais, ter que irnos do rural».
están felices de terse iniciado hai dous anos na
actividade hortícola, cultivando nabiza, cebola «A mágoa é non poder conseguir superficie na
e porro e insisten no agradecidos que se senten zona tendo que desprazarse ata 10 km para
con «Viveros Casa Valiña» a quen subministran atopar fincas que arrendar», indica Ismael, que
a produción e quen lles ofreceu asesoramento, aspira a medrar na súa zona, incluso abrindo
seguimento e apoio dende o principio. portas a xuntarse con outros veciños e ampliar
mercado, o que sen dúbida favorecería ao
Finalizados os estudos, Ismael forma xunto coa contorno.
súa nai a Sociedade Civil «As Abruiñeiras», na que
agora se está integrando a súa moza, Laura Quin- A Administración da a sensación de que,
táns, sen experiencia en gandería ata comezar a
súa relación con Ismael. Síntese tan feliz, explica, en realidade, non quere que a mocidade
que compaxinará a súa profesión sanitaria que quedemos no rural.
tamén lle apaixona (estudou auxiliar de enfer-
mería e, agora, Laboratorio) co seu desempeño Laura Quintáns
na explotación.
Onde perciben unha contradición é na relación
entre o discurso da Administración e a realidade,
Téñense burlado de min por dicir que
como indica Laura que amosa o afastado das
quería estudar un ciclo relacionado con medidas auspiciadas e as complicacións buro-
este sector cráticas.
Laura Quintáns Saben que non é un camiño doado, pensan que
«a xente dálle unha mala imaxe ao rural que non
Lamentan o pouco valor que se dá á profesión é certa», pero achegan ilusión, formación, ganas
agrogandeira: «Téñense burlado de min por dicir e dedicación para crear o seu propio presente e
futuro na súa paixón, o rural.
